امروز اصل «عدالت» را به این شکل که «خداعادل است و ظالم نیست» معنا می کنیم و می گذریم، در حالی که «عدالت» یکی از صفات خدا و به همین دلیل یکی از اصول آفرینش است و اسلام بر مبنای عدالت، جهان بینی خاصی دارد.
اگر به معنای درست عدالتی که شیعه می گوید و در اسلام مطرح است، راه یابیم و معتقد باشیم که یکی از صفات خداست، باید تجلی آن را در همه کائنات و منجمله در جامعه انسانی ببنیم و اگر عدالت را فقط در بحث های فلسفی و کلامی و ماوراء الطبیعی بجویئم، معنایی می یابد که امروز همه گرفتارش هستیم.
بنابراین عدالتی که شیعه در اسلام معتقد است، تنها و تنها منحصر به بحث متکلمین، بحث درباره صفات خدا، بحث ماوراء الطبیعی، فلسفی، حکمتی و عرفانی نیست، بلکه مانند همه اصولی که در اسلام طرح می شود، از خدا آغاز شده و تجلی و قلمروش همه آفرینش را - من جمله جامعه بشری را - فرا می گیرد.
پس وقتی از عدالت می گوئیم، و از اینکه عدل یکی از اصول اسلام است و هر که بدان معتقد باشد شیعه است، بدین معنی حرف می زنیم، نه به معنای رایج آن.